Selam günlükcüm,
Blog dünyasındaki ilk arşivimin son yazısı, hadi hayırlı olsun bakalım, gerçi blogda yazmaya ayın ortasında başladım ama olsun bitti işte bu ay, bakalım önümüzdeki aylarda neler yazıcam merak ediyorum.

Kötü geçirdiğim 3-4 haftadan sonra çok sevgili sevgilim hemşirenin dönmesi ile yine bulutların üstünde olan ben, hemşirenin bu hafta sonuna doğru tekrar geri dönmesi durumundan ötürü kendimi yine kötü hissetmeye başladım, napıyım ama ya öyle çok özlüyorum ki.

Hasta olmama rağmen o yanımda olduğu için çok güzel vakit geçirdim bu hafta sonu, Maltepe sahile indik birlikte şansa havada güzeldi çok, aldık yiyeceklerimizi yanımıza yayıldık bi güzel çimlere ohhhh deymeyin yani keyfimize fıstık gibiydi fıstık. Ama işte hafta sonu öyle 2 gün olunca yetmiyor insana, şimdi cumartesi çalışanlar varsa aramızda kızacaklar bana ama kızmayın sakın ya olurmu. Aslında yerdemiyim göktemiyim bilmiyorum , ben yazayım siz karar verin olurmu:

Şimdi bu hemşire varya (bu arada kendisinin mesleği hemşire) Eczacıbaşının evde bakım hizmetleri bölümünde çalışıyordu, ilk zamanlara gayet iyi gidiyordu işleri ve tabi aldığı maaş da gayet iyiydi, sonraları şirket verdiği parayı fazla bulmaya başladığından mıdır nedir kesintiler yapmaya başladılar maaşlarda, neyse tabi bu durum zorlamaya başladı bizim hemşireyi ve nihayetinde kendisine bu konuda destek verecek 2 kişiyede bularak işten ayrılıp kendi işini kurmaya karar verdi. Yaklaşık 7 aydır bu işle ilgileniyor kendisi ama malesef yolunda gitmeyen durumlar sözkonusu, yani kısaca benim hemşire deli gibi iş için koşturuyor ama diğerleri malesef yatıyor bu sebepten dolayıda kurdukları bu işi ya devredecekler ya da kapatacaklar tabi şirket kurulana kadar yapılan onca masraf şirketin çalışması için alınan ruhsat, ve onca emek hayal cumburlop suya düşüyor efendim. Bide geçen yazımda da bahsetmiştim hemşirenin babası felç olmuştu ya, benim hemşirede doğal olarak babasının yanına gidince 3 haftadır işler iyice kötüye gitti burda, e ne yapsın sıtkı sıyrıldı benim hemşirenin ne çalışacak dermanı nede maddi olarak yetecek gücü kaldı. Bir de babası çok evhamlı olduğundan sürekli telefon ediyor hemşireye, lütfen oğlum gel sen bak beni ayağa kaldır, tabi hemşirenin mesleği hemşirelik olunca ve işinde gayet profesyonel olunca babası doktora bile güvenmiyor ve sürekli bizimkini arıyor, yani kısaca ne hemşirenin işleri ne de benim çalıştığım firmadaki işlerim yolunda gitmediği için bu durum bizim gelecek için yaptığımız planlarımızı sekteye uğratıyor. Ama ben sürekli sağlığımız için dua ediyorum, iyi olalımda iş kolay diyorum kendi kendime, ne yapayım elimden sadece dua etmek geliyor.

Kafam bu konularla öyle doluki leyla gibi geziyorum ortalıkta, birileri bişey anlatıyor bense sadece anlatanın yüzüne bakıp kafa sallıyorum yorum felan yok yani, kazara bi soru sorsa konuyla ilgili vercek cevabım sadece "hı ne dedin" şeklinde olur sanırım.

Sağolsun sıkıntılarımı paylaştığım arkadaşlarım destek oluyorlarda kendimi iyi hissediyorum sayelerinde, iyiki varlar, onlarla konuşmalarım terapi gibi oluyor ya acayip rahatlıyorum ben.

Umarım herkezin hayatı normal seyrinde devam ediyordur ve inşallah benim hayatımda en kısa zamanda yoluna girmeye başlar. Yoksam ben kaybolmaya başlayacağım.

Hadi öperim ben herkezi, iyi akşamlar.