Ayaz vur vuracaksan hiç utanmadan, ey talih sende dön döneceksen

Şimdi diyeceksiniz ki başlığı okuyup ne kadar karamsarsın sen, tabi diğer yazılarımda da genelde hep sıkıntılardan bahsettim dimi. Aslında öyle yazılarımdaki gibi çok sıkıntılı biri değilimdir, çok çabuk sevinirim mesela, çok gülerim, her zaman gülümsemeye çalışırım, ama bu aralar işte ne olduysa oldu tüm olumsuz şeyler üst üste geldi e tabi benimde sabrımın bir sınır var işte, patlıyıveriyorum bazen, (bide kızsal mazeretler dönemine girmek üzereyim), iyi şeyleri bile tersinden anlıyıveriyorum. Ama genel anlamda söyleyebilirim ki çabuk sinirlenebiliyorum olaylara, napıyım böyleyim işte.

Bide bende ki sıkıntılar yetmezmiş gibi yaşadığım ülkenin ve dünyanın da canı sıkkın çok belli. Neler oluyor böyle ya, geleceğimden acayip korku duymaya başladım mesela, bu felaketler, bu vurdumduymazlık, aymazlık, anlamsız savaşlar yüzünden ölen onca bebek, çocuk, genç, yaşlı, nereye kadar sürecek böyle, kıyametin kopması için birinin çıkıpta bir suru üfleyip herkezin öleceği fikrine artık inanmıyorum ben, manyağın teki çıkacak çıkarı uğruna bir düğmeye basacak ve güm, gitti işte kocaman dünya yok oldu, cidden böyle düşünüyorum. Tedirginim mesela sokakta yürürken bile, kimseye çarpmamaya özen gösteriyorum ki yada bana çarpmalarına, dönüpte bir maraz çıkartmasınlar diye.

23 Nisan günü başımdan geçen bir olayı anlatayım size. Arkadaşım ve ben Gebze’den yola çıktık Maltepe’ye gitmek için, dedim ki tek minübüsle yolu uzatmayalım (çünkü minibüs çok dolanıyor) Topkapı-Cavizlibağ otobüsleri var dedim yolu uzatmadan gideceğimiz yere kolay varırız. Neyse efendim bindik minübüse gidiyoruz, bir süre sonra 4-5 tane yaşları belli 18-19 olan çocuklar bindi, aman yarabbi o ne gürültülü konuşma bağıra çağıra, sanki sadece onlar var arabada şöför de bişi demiyor, Herkez rahatsız ama sesini çıkaramıyor, neyse biraz ilerledik başka yolcu alcaz ya durduk , durakta bekleyen iki tane bayan var ama bizim bindiğimiz minübüse binmeycekleri belli, bu gençler bağırıyor dışarıya gelsenize boş yer var. Zor tutuyorum kendimi dönüp iki çift laf etmemek için ama ne çare hele bi söyle de gör, üstüne atlarlar adamın. Neyse diğer otobüse binmek için indik tabi bizde, bir baktım arkama bunlarda iniyor, hayda aynı ötobüse bindik tekrar, bindik ama nasıl huzursuzum anlatamam hem arkadaşım hem ben, başladılar yine bağırıp çağırıp konuşmaya laf atmaya, hatta bizim için de bir şeyler söylüyorlar ama ne kendime ne de etraftaki insanlara güvenipte bir şey söyleyememenin acısıyla gideceğimiz yere kadar diken üstünde gittik.

Yani diyeceğim o ki cahillik başa bela bu bariz, ama kimse düzelmek içinde bir çaba sarfetmiyor, varsa yoksa futbol, popstar, ünlüler sirki, bilmemne star, yok oray eğin, yok seda sayan-nihat doğan, bide şu artık bana fenalık getirten sunucular silsilesi delirircem, saçma sapan diziler, hepsinde silah, bomba, entrika, cinayet, adam gibi filmleri verirler gecenin bi köründe ama bütün absürt diziler prime tıme da dimi. Çünkü milleti uyutmak işinize geliyor dimi, haberleriniz bile sadece magazinden ibaretken, biz napalım be.

Ben bu ülkeyi seviyorum, daha iyi yaşabilmek için elimden geleni yapıyorum, ama görüyorumki herkez benim kadar kafa yormuyor belli, o sebepten de burada yaşamaktan korkmaya başladım ben.

Neyse günlükcüm yine karışık yazdım ben, öperim seni çok hadi hoşçakal.