YOĞUN ELEKTRİK

Başlıktan da anlaşılacağı üzere bu aralar bende yoğun bir elektrik var. Nereye dokunsam çıtır çıtır sesler çıkıyor ve ben deli oluyorum bu işe, cumartesi günü bir fön çektireyim dedim aman allahım bir görmelisiniz. Yeni uzayan saçlar varya onlar öle tepemde dikildiler, inmiyorlar, 2. gün oldu hala inmiyorlar, yani ben delirmiyimde kim delirsin. Benim bir an önce toprağa basmam lazım sanırsam, bi de merak ediyorum bir tek ben mi böyleyim yoksa yoğun elektrik sahibi kişilerde mevcutmu aramızda, ya da bu bahara özgü bir durummu. Gerçi benim bu sinir hali uzun zamandır var onun birikimimidir acaba (ama geçmek bilmeyen bi durum bu), napıcam bilmiyorum, tek isteğim huzurlu bir hayat başka bişi değil, çokmu istiyorum sizce.

Daha az sinirlenmek, daha az kırılmak, daha az herşeyi kafaya takmak, daha az yorulmak istiyorum, gerçi yaptığın işi seversen yorgunluk vız gelir de sevmeden yapınca kocamannn bir yük oluşturuyor bende.

Bide hemşireyi çok özledim ben, kısmetse gelicek 2 gün sonra, bir gelse bir görsem, bir sarılsam şöle uzun uzun, sanırım sinirli olmamın diğer sebebi de hemşireden uzak olmaktı. Çünkü kendisi 2.5 haftadır Artvin'de , hiç tanımadığım kayınpederimin sol tarafına malesef felç geldi, sürekli hastanede kaldılar, ama hemşirenin istanbul da da halletmesi gereken işleri olduğu için gelmesi gerekiyor, sanırsam 1-2 hafta kalıp bu seferde fizik tedavi süreci için babasının yanına geri dönecek. Bu arada kayınpederle tanışamama meselesinide anlatayım. Efendim benim hemşirenin anne ve babası oldukça yaşlı insanlar ve öyle kolay kolay yolculuk yapamıyorlar, hemşirenin söylediğine göre bu felç durumu olmasaydı (keşke olmasaydı) bahar sonuna doğru geleceklerdi, bide alışmışlar köy hayatına buraya da gelseler 1 haftadan sonra sıkılıyorlar ne yapsınlar.

Yani tam her şey düzeldi yoluna girdi diyorum, hooop başka bişey çıkıyor ve böyle şeylere artık ben dayanamıyorum. Sürekli dua ediyorum yeterki sağlığımız yerinde olsun gerisi mühim değil diyorum ama o bile beni tatmin etmiyor işte, çok mu nankörüm acaba.

Diyorumki kendime, kızım evin var, çok şükür annen-baban sağ, hala onlarla yaşıyorsun, eve gidiyosun yemek hazır, bekar olmanın nimetlerinden sonuna kadar yararlanıyosun bide kalkmış şikayet ediyorsun, sus otur yerine dimi, şimdi böyleysen evlenince ne halt ediceksin bakalım, sorumluluk artıcak herşey sana bakacak, o zaman da artık hastanelik olursun diyorum manyama diyorum kendime, ama söz geçiremiyorum işte geçiremiyorum bu saplantılı düşüncelerime. Öyle polyannacılık da oynamıyorum hani, ama idare et işte ne var.

Ya ne karmaşık yazdım dimi, hadi çıkın işin içinden bakalım kolay gelsin size.